بر پیکر قلّه تردید
زندگی جاده ایست لایتناهی
می رود مرد
سخت و دشوار
چون سرشکی سخت بنیاد
به تنهائی
بر آن قلّه
که نقش روزگاران کهنه
می زند فریاد
به آسمان میرود این ناخرسند بیداد
از دل فرهاد
در دل شبهای تنهای تاریکی و غمگین
که نقشی نقش بسته است
بر پیکر قلّه تردید
آنچنان سنگین
می رود مرد
سخت و دشوار
چون سرشک سخت بنیاد
که رنگی نقش بندد
بر دل بیدار
میزنم فریاد
از آن نقش دیرینه پا بر جا
که باد و باران خواستَندَش کَنَند از جا
چه چیزی مانده بر یاد؟
کجایند خسرو و شیرین؟
چه شد فرجام آن عاشق دیرین؟
نه افزودش عمر ، آن سیم
نه خاکی ماند از آن اقلیم
افسانه شد عشق ، مُرد فرهاد
ازآن افسانه حکایتها بجاماند
نَمانَد هرگز ، بدنیا
اندیشه های سُست بُنیاد
منه سر در کوی پادشاهان
بکن عمرت فدای رادمردان
زافسانه بگیر پند بی نیاز
یکه شامگاهان ، پادشاهی
صبحگاهان داری بخت سیاهی
فرهادمقامی - شهریور 1385 - تهران
1 Comments:
Salam Farid jan,
Kholaseh injori ha hast dige Iran hasto Tehrano hezar majara,
Omidvaram khob bashi va dorbinet ham bargrar baraye aksaye khob,
Rasty farid jan Aks darkhasti ham mishe bendazi? :)
shnidam bamashi ke tokhyabon rad mishi, kenare khyabon kholly derakhtaye khoshge moshgel hast tazeh baziashon ham shakhashon ro Vell midan to mashinet ;)
kholaseh ally hast dige, afarin bar shahr darye Tehran "Terkondeh: :)
Take care
Love You
Be CooL aLi
Post a Comment
<< Home